To normalne, że dzieci od czasu do czasu zapominają o pracy domowej, śnią na jawie podczas lekcji, zachowują się bez zastanowienia lub są niespokojne przy stole. Ale nieuwaga, impulsywność i nadpobudliwość są również oznakami zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), czasami znanego jako zespół deficytu uwagi lub ADD.
Czym jest ADHD lub ADD?
ADHD to powszechne zaburzenie neurorozwojowe, które zwykle pojawia się we wczesnym dzieciństwie, zwykle przed ukończeniem siódmego roku życia. ADHD utrudnia dzieciom hamowanie spontanicznych reakcji – reakcji, które mogą obejmować wszystko, od ruchu, przez mowę, po uwagę. Wszyscy znamy dzieci, które nie mogą usiedzieć w miejscu, które nigdy nie słuchają, które nie postępują zgodnie z instrukcjami, bez względu na to, jak jasno je przedstawisz, lub które wyrzucają z siebie nieodpowiednie komentarze w nieodpowiednich momentach. Czasami dzieci te są określane jako sprawiające kłopoty lub krytykowane za lenistwo i brak dyscypliny. Mogą one jednak mieć ADHD.
Jakie są objawy ADD czy ADHD?
Kiedy wiele osób myśli o zaburzeniach koncentracji uwagi, wyobraża sobie wymykające się spod kontroli dziecko w ciągłym ruchu, odbijające się od ścian i przeszkadzające wszystkim wokół. Rzeczywistość jest jednak znacznie bardziej złożona. Niektóre dzieci z ADHD są nadpobudliwe, podczas gdy inne siedzą cicho – z uwagą oddaloną o wiele kilometrów. Niektóre koncentrują się zbyt mocno na jednym zadaniu i mają trudności z przeniesieniem uwagi na coś innego. Inne są tylko lekko nieuważne, ale nadmiernie impulsywne.
Oznaki i objawy występujące u dziecka z zaburzeniami koncentracji uwagi zależą od tego, które cechy dominują.
Dzieci z ADHD mogą być
- Nieuważne, ale nie nadpobudliwe lub impulsywne.
- Nadpobudliwe i impulsywne, ale zdolne do skupienia uwagi.
- Nieuważne, nadpobudliwe i impulsywne (najczęstsza forma ADHD).
Dzieci, u których występują tylko nieuważne objawy ADHD, są często pomijane, ponieważ nie są uciążliwe. Objawy nieuwagi mają jednak swoje konsekwencje: popadanie w konflikty z rodzicami i nauczycielami z powodu nieprzestrzegania wskazówek, gorsze wyniki w szkole lub konflikty z innymi dziećmi z powodu nieprzestrzegania zasad.
Jakie są przyczyny ADHD/ADD?
Osoby z ADHD mają różnice w anatomii i funkcjonowaniu mózgu. Dokładne przyczyny ADHD nie są znane. Badania genetyczne pokazują, że ADHD jest zaburzeniem dziedzicznym. Badania wykazały, że objawy ADHD są związane z biologią mózgu.
Następujące czynniki środowiskowe mogą przyczyniać się do rozwoju ADHD:
- palenie papierosów przez matkę podczas ciąży
- picie alkoholu przez matkę podczas ciąży
- przedwczesny poród
- niska waga urodzeniowa
Inne czynniki środowiskowe, które mogą powodować zmiany w rozwoju i funkcjonowaniu mózgu, to m.in.
- Toksyny: substancje chemiczne, takie jak ołów, mogą wpływać na rozwój mózgu.
- Środowisko domowe: jeśli w domu jest wiele konfliktów.
- Trauma we wczesnym dzieciństwie: dzieci, które doświadczyły traumy we wczesnym dzieciństwie, częściej wykazują cechy zgodne z ADHD. Większość dzieci z ADHD nie doświadczyła traumy we wczesnym dzieciństwie.
Jak diagnozuje się ADD?
Istnieją jasne kryteria diagnozowania ADD/ADHD.
Objawy muszą
- trwać dłużej niż 6 miesięcy
- występować przed ukończeniem 12 roku życia
- nie odpowiadać wiekowi rozwojowemu
- powodować poważne upośledzenie w szkole, w domu i w życiu społecznym.
U dzieci diagnoza jest zwykle stawiana przez
- pediatrę (lekarza specjalizującego się w leczeniu dzieci)
- psychiatra lub psycholog dziecięcy
- Lekarz może wystawić skierowanie do tych specjalistów.
Aby zdiagnozować ADHD w wieku dorosłym, należy ustalić, że objawy rozpoczęły się w dzieciństwie.
Jak leczy się ADD/ADHD?
Istnieje wiele różnych opcji leczenia ADD, w zależności od potrzeb każdej osoby.
Leczenie może obejmować różnych pracowników służby zdrowia, w tym
- lekarza
- psycholog
- psychiatra
- pediatra (specjalista dziecięcy)
- terapeuta rodzinny
Źródła:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26386541/